Koloniekind

Opgroeien in een dorp dat 'op slot' zit.. Overal bordjes met 'verboden toegang'. 

Hoe is dat? Je leest het in dit boek. 

Mariët Meester vertelt over haar jeugd in Veenhuizen, waar haar vader jarenlang Meester was van de lagere school. 

Veenhuizen is (nog steeds) een gevangenisdorp en heeft ook een bijzondere geschiedenis. Weeskinderen uit Amsterdam werden er naartoe gebracht in vroeger tijden. Later kwamen daar landlopers bij. Daarna werden het gevangenissen. 

Tegenwoordig komen ook veel toeristen naar bv het Gevangenis Museum (aanrader) en een ritje in een echte 'boevenbus'. Met diezelfde boevenbus ging de kleine Mariët naar de kleuterschool.

De huizen hebben er aparte namen die vroeger hun betekenis hadden. Zoals Bitter en Zoet (nu een hotel en verfijnd restaurant), Orde en tucht, Flink en vlug, Helpt elkander.. Leuk om es een rondleiding door het dorp te doen! 

Het was vroeger dus alleen toegankelijk voor de bewoners, die allen een baan hadden in het dorp. Kwam er bezoek dan moest er eerst een bewijs worden aangevraagd. 

De gedetineerden werkten onder toezicht van de Gewa's(gestichtswachters) in de tuinen van de bewoners of wasten de ramen van hun huizen. Zondags zaten ze gezamenlijk in de kerk. 

M

ariette heeft een fijne schrijfstijl, het is alsof ze het je allemaal persoonlijk vertelt. 

Jaren terug las ik de roman De eerste zonde waarin het ook gaat om een meisje (Tulp) dat opgroeit in Veenhuizen, een heel spannend boek. 

Die spanning miste ik wel een beetje in Koloniekind. Al ontsnappen er regelmatig gevangenen!

Toch is het wel een mooi boek over een tijdsbeeld wat mij ook heel bekend is en het geeft heel goed de sfeer weer van die tijd in een uniek en bijzonder dorp.