Het begin en zijn oneindigheid

 Grootvader Marcel is opgenomen op een psychiatrische afdeling van een ziekenhuis, hij is de kluts kwijt.. En zijn groentewinkel. Kleindochter en verteller van dit verhaal had altijd een goede band met hem maar bereikt hem moeilijk nu.

 "Ik ben er niet" zegt hij zelf.

Ze bezoekt hem vaak, met haar apparatuur. Ze is audiomaker, maakt radio documentaires over vanalles wat ze niet begrijpt. En nu begrijpt ze haar grootvader niet.

Herinneringen aan haar eigen opname in hetzelfde gebouw komen ook weer boven en worden verteld. Die zijn soms best heftig. 

"Een jaar lang heb ik geloofd dat ik op een gezonde manier aan het leven was, wat het totaal tegenovergestelde bleek te zijn. Het werd me duidelijk dat je de wereld om je heen ook verkeerd kunt benaderen" 

Wat ik zelf heel eng vind is het 'massagevoel', dat iedereen het zo'n beetje eens is maar jij denkt er anders over. En dat je dan je eigen waarheid moet verdedigen. 

Is er wel één waarheid? 

Bij een eetstoornis of echt psychisch in de war zijn heb je wel hulp nodig. De vraag is dan wat de beste manier is. 

Zijn psychische stoornissen erfelijk? Waardoor ontstaan ze. Waarom is de ene mens er kwetsbaarder voor dan de andere. De kleindochter gaat heel liefdevol om met haar grootvader. Ik vind het een ontroerend en 'echt' verhaal. 

En mooi opgeschreven... 

"In de lome lucht hing het vooruitzicht op een inzicht"

Dat is toch poëzie... 

Ik heb dit boek over psychische kwetsbaarheid graag gelezen.

Corinne Heyrman is schrijver, podcast- en theatermaker