Wat een week
En toen waren we een maand verder.. Op Maandag avond 26 september hoorde ik (via app) van m'n zus dat het bloedonderzoek van m'n moeder (94) niet goed was. Kankersporen (lever/alvleesklier) Later lees ik dat je dat met bloedonderzoek alleen nog niet kunt vaststellen. Ik schrik enorm, maar mijn autistische dochter zit in de kamer en ik wil voorkomen dat ze epileptische aanvallen krijgt, dus pokerface. Als ik in bed lig barst ik in een huilbui los. De volgende dag Dinsdag was het plan om met dochter naar moeder te gaan. We zouden eigenlijk naar Schier maar het weer is niet goed. Voordat m'n dochter wakker is bel ik moeder. Ze is emotioneel.. Ze wilde ons niet ongerust maken en had daarom niks gezegd. Donderdag scan. We spreken af dat we het er vanmiddag niet echt over hebben, ik zal haar woensdag bellen. De middag is gezellig, ze eet zelfs best smakelijk van mijn ovenschotel(het zal de laatste keer blijken) Ze is al een paar dagen niet in orde, misselijk, raar gevoel in de b