Iets wat helpt

 

Iets wat helpt is een verhaal over heimwee en gemis, verteld door de ik figuur Laura..

Het is het romandebuut van Mona Høvring, een Noorse schrijfster. Het boek kwam al in 2004 uit maar is nu pas in het Nederlands vertaald. Høvring schreef eerder poëzie. 

"Mona Høvrings veelgeprezen debuut werd in de Noorse pers vergeleken met oa De glazen stolp van Sylvia Plath, niet alleen vanwege de smeulende duisternis in het licht, de zinnelijkheid en veerkracht van de jeugd, maar ook vanwege Høvrings

heldere, tedere proza en voortreffelijke gevoel voor scènes". 

Laura’s moeder liep de zee in met een grote steen in haar handen en kwam niet terug. Naar haar beweegredenen kunnen we slechts gissen.. 

Laura is dan zes, heeft een oudere broer en een vader die nogal in zichzelf lijkt gekeerd en als visser vaak weg is. 

Het is ook een verhaal over eenzaamheid en je weg zoeken in het leven. Verlangend naar (moeder)liefde.. maar ook ontluikende sensuele liefde.. Ze vindt een moederfiguur in de moeder van haar vriendin Marie. Ze gaan elke week gedrieën zwemmen.. Later ontmoet ze Vivian, de nieuwe kapster. 

"Ik ging aan het kleine tafeltje zitten, pakte een tijdschrift en bladerde erin terwijl ik af en toe stiekem naar de kapster keek. Ze bewoog zich langzaam en soepel, en haar lichaam bolde op tegen de gesteven stof. Ik vond dat ze op een godin leek" 

Tuinman Andreas en zijn vrouw Johanna zijn misschien wel de meest vaste punten in haar leven. 

Het is een prettig geschreven verhaal in vrij korte hoofdstukken die mooi op elkaar aansluiten. We volgen Laura in haar ontwikkeling tot ze gaat studeren. Ik heb het idee dat ik haar goed heb leren kennen.. en zou zo graag weten hoe het verder met haar is gegaan.. 😊 

Ik las het boek (143 bladzijden slechts) 2 keer achter elkaar.. Niet omdat het ingewikkeld is, juist niet.. 

De tweede keer kwam het dieper binnen. Kan zijn dat ik aandachtiger las.. Het raakte me.