Bast

 'Als je maar lang genoeg blijft staan waar je staat, of blijft zitten waar je zit, wordt je vanzelf steeds harder. Alleen je binnenste is dan nog zacht, maar daar kan niemand meer bij komen' 

~ Bast van Lucas de Waard ~

Ik las nog niks van deze schrijver maar ik weet nu wél zeker dat ik de eerdere 2 boeken van hem ook ga lezen! 

H

et verhaal begint meteen met een heftige gebeurtenis die alles zal veranderen. Maar dat is pas later..

Eerst gaan we terug in de tijd, als Gwen 9 jaar is en al zo'n 5 jaar samen met Mads diep in een heel groot woud woont.

Ver weg van alles en iedereen.

Oh nee, er is niks en niemand meer.. 

Zij zijn de enige overlevenden van een ramp, zij ontkwamen als enigen aan de Barbaren! En ze kunnen niet terug.

Het leven in hun paarse huisje lijkt heel idyllisch, daar in het bos van Ginder.. 

Gwen vertelt ons het verhaal.. Over het onzichtbare touw dat er voor zorgt dat ze niet meer dan 100 stappen bij Mads vandaan gaat. Want het bos zit vol gevaren.

Over de verhalen die Mads vertelt over vroeger. Over de tomahawk waarmee ze jagen.. 

Maar als Gwen 16 is gaat de kleine wereld haar steeds meer benauwen. Ze gaat twijfelen, en ze wil meer ruimte. Ze is de verhalen van Mads zat. Ze voelt zich gevangen.  Die ontwikkeling is mooi uitgewerkt. 

'Een hert met een pijl in haar zij en ik hebben één ding gemeen: we kunnen allebei geen kant op. Tenzij we ergens een kracht vinden waarvan we nog niet wisten dat we hem hadden.'

De vraag is natuurlijk: vindt Gwen die kracht. De kat Lucius speelt daarin ook een mooie wonderlijke rol. Hij praat!

Een bijzonder en uniek, spannend, fantasierijk verhaal dat leest als een trein, je wilt weten...hoe gaat dit aflopen! Het laat je nadenken over angst, veiligheid en waarheid.Het verhaal zit heel goed in elkaar en boeit van begin tot eind.

Je slaat met een zucht het boek dicht.. wat jammer dat het uit is..